Een computer? Niks dan nadelen!

Dacht ik. En ik ben het lang blijven geloven …

Toen vele jaren geleden de computer zijn intrede deed in de wereld, zag ik vooral een heleboel nadelen :

Verslavingen, vervanging van mensen door pc’s, slechte ogen, pesterijen, phishing, vervanging van warme fysieke aanwezigheid door kil virtueel contact, kinderen die zich liever met computerspelletjes bezig hielden dan buiten te ravotten, enz.

Nee, voor mij was het duidelijk:
computers, daar ging ons gezin zich niet mee bezig houden!

Tot bleek dat mijn oudste zoon opeens onverklaarbaar slechte punten haalde op de middelbare school, omdat … hij zijn werkstukken nooit inleverde?! Ai, dat moest namelijk digitaal verstuurd worden en we hadden geen computer in huis …

                    We konden er dus niet meer aan ontsnappen.

En daar stond hij dan, onze computer. Destijds nog zo een groot, dik geval. En ja hoor, midden in de woonkamer. Kwestie van toch wat controle te houden op wat de kinderen erop uitvoerden. Ze kregen elk een halfuurtje “game-tijd”, buiten hun schoolwerk.

Zelf liep ik er liefst met een grote boog om heen. Enkel om het onding van stof te ontdoen, kwam ik wat dichter bij.

Social Media

Toen onze eerste gaststudent na een jaar in ons gezin terug naar zijn geboorteland Thailand vertrok, wilde hij heel graag contact houden.

Via mail leek hem een prima idee, want social media bestond toen nog niet. Hij voelde als een zoon voor mij, dus ach, af en toe een mailtje proberen te schrijven was vast wel okee …

Toen onze volgende gastdochter terug naar haar thuisland Turkije vertrok, had ze me in de maanden voor haar vertrek met (heel!) veel geduld wegwijs gemaakt op Facebook.

Hmm, toch wel fijn, gaf ik toe aan mezelf. Via Messenger kon je gewoon échte gesprekken voeren. En foto’s delen. Er ging een nieuwe wereld voor me open!

Ondertussen merkte ik ook dat mijn zwaar dyslectische zoon heel erg geholpen was nu hij een PC ter beschikking had. Lezen ging erg moeilijk, maar luisteren naar leerstof ging prima!

Ik begon te beseffen dat ik de computer eigenlijk toch wel valselijk beschuldigd had. Hij deed namelijk niets verkeerd uit zichzelf.

Het was de verantwoordelijkheid van de mens om er op een wijze manier mee om te gaan!

Toen één van mijn zonen naar Dubai verhuisde en me super blij maakte met 2 kleindochtertjes, ontdekte ik ook de geneugten van Skype! En toen ik zelf naar Noorwegen verhuisde, was het een geweldige manier om in contact te blijven met familie en vrienden in België en de rest van de wereld.

Dus ja, het werd me langzaam duidelijk : computers waren eigenlijk niet alleen maar “slecht”, als je er verstandig en verantwoord mee omging, 
Helaas beperkte mijn kennis zich tot af en toe een postje op social media en eens een mailtje versturen of even Skypen. Ruim onvoldoende dus om een website te bouwen, nieuwsbrieven te versturen, blogs te posten, online trainingen op te zetten, enz.

Want ik had ondertussen ook ontdekt dat je via online trainingen op een makkelijke en aangename manier heel veel kennis kan vergaren. En dat je via die weg ook hele fijne mensen kan leren kennen en échte vriendschappen en verbinding kan opbouwen.

                                                       Wauw, wat een openbaring!

Ik heb mezelf dus ruim de tijd gegund om me te verdiepen in de technische kant van de online wereld. En voila, eindelijk ben ik zover om mijn aller-, allereerste nieuwsbrief ooit te versturen!!
Het was een leerproces en ik heb heel wat hobbeltjes en weerstand moeten overwinnen.

                                       Ik hoop dat je kan genieten van het resultaat …